In Amsterdam worden mensen van hun VanMoof geslagen. Ik weet niet of het
waar is, maar mijn vriend zei dat gisteravond toen we in Broek en Waterland
terugliepen naar onze auto na een bruiloftsfeest. We werden bijna omvergereden
door een tiener op een VanMoof.
Waarom, vroeg ik. Om de fiets te stelen? Nee, omdat het als een vorm van
decadentie wordt gezien, volgens mij, antwoordde mijn vriend en we liepen
verder door het donker.
Ik vind dat sneu. Heel sneu.
Dan heb je dus een VanMoof. Daar betaal je inderdaad te veel geld voor. Dan ben
je dus blij dat dat ding het gewoon doet, want negen van de tien keer geeft de fiets
een error, gaat hij niet van het slot, is de batterij alwéér leeg, of staat hij klaar om
naar de service-hub te gaan, waar je pas over twee weken of langer terecht kan, of
hij staat bij de hub, want een onderdeel is niet op voorraad of simpelweg, hij kan
niet gerepareerd worden.
Dan heb je trouwens geluk, als zo’n service-hub enigszins in de buurt zit, zodat je
niet enorme logistieke obstakels hebt te overwinnen om de fiets daar überhaupt
te krijgen, maar dat terzijde.
Nou, dan heb je dus een ochtend dat dat allemaal niet het geval is. Dat hij gewoon
van het slot gaat. Dat de batterij het gewoon doet. Dat je denkt ‘ach, als hij het
doet, dan is het toch best een leuke fiets’, voel je ineens een ruk aan je jas, een
klap in je gezicht en word je van je fiets geslagen, omdat een VanMoof decadent is.
Weet je wat pas decadent is? Een fiets die je voor een paar tientjes op de kop tikt,
met een hangslot aan een lantaarnpaal zet en die er dan nog staat als je er weer
terugkomt. Dat is decadent.
Janneke
3 september 2022